آشنایی مقدماتی با تنظیمات دستی دوربین - ایزو

  توضیحاتی در مورد عملکرد و تنظیمات ایزوی دوربین برای مبتدی ها

قبل از مطالعه این بخش توصیه می کنیم حتما بخش های گذشته در مورد آشنایی با تنظیمات دستی دوربین را مطالعه کنید. زیرا این بخش ها بهم مرتبط بوده و مطالعه آنها پیش نیاز مطالعه این بخش می باشد؛ همچنین در این بخش به اصطلاحاتی برخواهید خورد که در بخش های گذشته توضیح داده شده اند.

ایزو چیست ؟

در عکاسی آنالوگ، ایزو یا (ASA)  تعیین کننده میزان حساسیت فیلم به نور است. شما احتمالا عدد ایزو را روی جعبه فیلم های عکاسی دیده اید (100, 200, 400, 800). هر چه عدد بالاتر می رود نشان دهنده  میزان حساسیت بیشتر فیلم به نور است.

در عکاسی دیجیتال نیز ایزو نشان دهنده میزان حساسیت سنسور دوربین به نور است. از ایزوهای بالاتر در موقعیت های تاریکتر استفاده می کنیم تا بتوانیم از سرعت شاتر بالاتری استفاده کنیم (مثلا هنگامی که می خواهیم در نور کم یک حرکت را  در عکسمان فریز کنیم). مسئله ای که در صورت بالا بردن ایزو پیش می آید نویز دار شدن عکس است. در زیر 2 عکس از یک سوژه یکسان را مشاهده می کنید که با ایزوهای متفاوتی گرفته شده اند. سمت چپی با ایزوی 100 گرفته شده و سمت راستی با ایزوی 3200. برای مشاهده عکس در سایز بزرگ روی آن کلیک کنید تا بهتر بتوانید تاثیر بالابردن ایزو را روی عکس ببینید :

 

ایزوی 100 به عنوان یک ایزوی نرمال شناخته شده و با استفاده از این ایزو می توانید عکس های تقریبا بدون نویزی بگیرید و هر چه ایزو را بالاتر ببرید نویزها بیشتر می شوند (که البته این به نوع دوربین شما نیز بستگی دارد). شاید هنگامی که روی lcd دوربین عکس خود را نگاه می کنید این نویزها زیاد به چشم نیایند اما روی صفحه نمایش بزرگتر و یا بعد از چاپ عکس خود را نشان خواهند داد.

توجه به این نکته ضروری است  که بالابردن ایزو روی تنظیمات دریچه دیافراگم و سرعت شاترهم تاثیر خواهد گذاشت . مثلا اگر ایزوی دوربین خود را (در نور یکسان) از 100 به 400 افزایش دهید باید با سرعت شاتر بالاتر یا دریچه دیافراگم بسته تری عکس بگیرید. اما همیشه سعی کنید از پایین ترین ایزوی ممکن برای عکاسی استفاده کنید. البته در شرایطی که نور کم است ممکن است راه دیگری جز بالابردن ایزو وجود نداشته باشد.

هنگامی که می خواهید ایزوی دوربین خود را تنظیم کنید سوالات زیر را از خودتان بپرسید . در نظر گرفتن این پارامترها برای انتخاب ایزوی صحیح کمک زیادی به شما خواهد کرد :

آیا من از سه پایه استفاده می کنم ؟

اگر شما از سه پایه استفاده می کنید می توانید سرعت شاتر کمتری را انتخاب کنید. با انتخاب سرعت شاتر کمتر می توانید ایزوی دوربین خود را نیز پایین تر انتخاب کنید.

سوژه مورد نظر ثابت است یا متحرک ؟  

اگر سوژه شما ثابت است و شما از سه پایه استفاده می کنید می توانید از سرعت شاتر کمتر و ایزوی پایین تری استفاده کنید . اما اگر سوژه متحرک است یا از سه پایه استفاده نمی کنید ایزو را بالاتر انتخاب کرده و سرعت شاتر را افزایش دهید.

عمق تصویر این عکس باید زیاد باشد یا کم ؟

اگر شما به عمق تصویر زیادی در عکستان احتیاج ندارید می توانید دریچه دیافراگم بازتری را انتخاب کنید. به این ترتیب نور بیشتری وارد دوربین خواهد شدو شما می توانید از ایزوی پایین تری استفاده کنید.

آیا من می توانم از منابع نور کمکی استفاده کنم یا خیر ؟

استفاده از فلاش یا منابع نور دیگر حتی روشن کردن یک لامپ به شما کمک می کند تا بتوانید از ایزوی پایین تری برای گرفتن عکس استفاده کنید.

آیا می خواهم عکس نویز دار باشد یا خیر ؟

بعضی عکس ها با کمی نویز زیباتر به نظر می رسند و حتی بعضی از عکاسان فضا و حسی که مقداری نویز به عکس می دهد را دوست دارند. در چنین حالتی شما می توانید با بالابردن ایزو میزان نویز را در عکس خود افزایش دهید.

از این عکس در چه ابعادی می خواهم استفاده کنم ؟

علت اینکه نویزها روی lcd دوربین شما به دیده نمی شوند کوچک بودن آن است. به خاطر اینکه پیکسل ها خیلی کوچک هستند و نویزها به چشم نمی آیند. اما اگر عکس را روی صفحه نمایش بزرگتری نمایش دهید یا آن را چاپ کنید آنوقت است که دیده خواهند شد. بنابراین اگر می خواهید از عکس در سایز کوچک استفاده کنید می توانید ایزو را بالاتر برده و با نویز ها کنار بیایید. اما اگر می خواهید آن را در سایز بزرگ نمایش داده یا چاپ کنید بهتر است در تنظیم ایزو بیشتر دقت کنید.

برخی از موقعیت هایی که شما ناچارید از ایزوی بالا برای گرفتن عکس استفاده کنید عبارتند از :

• ·         ورزش های داخل سالن یا شبانه: سوژه ها با سرعت زیادی حرکت می کنند و نور برای گرفتن عکس با سرعت شاتر زیاد کافی نیست.
• ·         کنسرت ها : معمولا  داخل سالن کنسرت نور کم است و از فلاش هم  کمتر می توان استفاده کرد.
• ·         موزه ها و گالری ها : معمولا داخل موزه ها و گالری ها استفاده از فلاش ممنوع است و نور هم برای گفتن عکس بدون فلاش کافی نیست.

کار عملی

 برای اینکه از عملکرد دوربین خود با ایزوهای مختلف شناخت بهتری بدست بیاورید دوربین خود را روی حالت تقدم دیافراگم قرار داده و دریچه دیافراگم را روی یک عدد متوسط مثل 5.6 تنظیم کنید. داخل یک اتاق با نور معمولی و بدون فلش از یک سوژه با ایزوهای مختلف عکس بگیرید. سپس عکس ها را با هم مقایسه کنید و میزان نویزو کیفیت آنها را بررسی کنید. سپس مجددا این تمرین را تکرار کنید اما اینبار سعی کنید با تغییر دادن اندازه دریچه دیافراگم ویا سرعت شاتر عملیات نوردهی را کنترل کنید. نتایج را با هم مقایسه کنید و به تمرین ادامه دهید تا کم کم فرمول تجربی تنظیم دوربین خود را بدست بیاورید.

گرد آوری مطلب : سعید آل داود